رباعیات رضی‌الدین آرتیمانی

1 زاهد مستیم و بی‌ریا می‌رقصیم نه چون تو به تسبیح و ردا می‌رقصیم

2 یک ذره چو از هوای او خالی نیست چون ذره شدیم و در هوا می‌رقصیم

1 مجنون که تمام محو لیلی نشود شایستهٔ انوار تجلی نشود

2 گفتی که به عشق دل تسلی گردد عشق آن باشد که دل تسلی نشود

1 صد شکر که نیستم من از بی‌خبران گه مست ز وصلم و گهی از هجران

2 دانشمندان تمام گریٰان بر من خندان من دیوانه به دانشمندان

1 تا کی ز جهان پرگزند اندیشی تا چند ز جان مستمند اندیشی

2 این کز تو توان ستد همین کالبد است در مزبله گو مباش چند اندیشی

1 چون سیل که آخر بنشیند ز خروش در مجلس اهل حال گشتیم خموش

2 گفتم بگوش آنچه نبینند به چشم دیدیم بچشم آنچه نبینند به گوش

1 ای آنکه نباشدم بتو دسترسی بی یاد تو بر نیٰارم از دل نفسی

2 وصل تو کجا و همچو من هیچکسی روح القدسی نیٰاید از هر مگسی

1 بی عشق مباش اگر چه محض سخن است بی درد مزی اگر چه درد بدن است

2 در قید فنا مباش کازادی تو از نیستی و نیست، مجرد شدن است

1 در صومعه و مدرسه دیار نبود در هر دو جهان واقف اسرار نبود

2 بودند همه لنگر آن عالم لیک از عالم دل کسی خبردار نبود

1 تا در ره دوست سر ز پا میدانی نه مبدأ خود، نه منتها میدانی

2 در عالم آشنائی ای بیگانه تا بیگانه ز آشنا میدانی

1 ای آن تو را بسی غم تنباکوست خوش باش که هر خار و خسی تنباکوست

2 اوقات تمام تیره و تلخ گذشت گویا همه عمرت، نفسی تنباکوست