به روی سیل گشادیم از رهی معیری غزل - جلد چرم 1
1. به روی سیل گشادیم راه خانهٔ خویش
به دست برق سپردیم آشیانهٔ خویش
دگر ز جان من ای سیم‌بر از رهی معیری غزل - جلد چرم 2
1. دگر ز جان من ای سیم‌بر چه می‌خواهی؟
ربوده‌ای دل زارم دگر چه می‌خواهی؟
بس که جفا ز خار و از رهی معیری غزل - جلد چرم 3
1. بس که جفا ز خار و گل دید دل رمیده‌ام
همچو نسیم از این چمن پای برون کشیده‌ام
رخم چو لاله ز خوناب از رهی معیری غزل - جلد چرم 4
1. رخم چو لاله ز خوناب دیده رنگین است
نشان قافله‌سالار عاشقان این است
تو سوز آه من ای مرغ از رهی معیری غزل - جلد چرم 5
1. تو سوز آه من ای مرغ شب چه می‌دانی؟
ندیده‌ای شب من تاب و تب چه می‌دانی؟
گرچه روزی تیره‌تر از رهی معیری غزل - جلد چرم 6
1. گرچه روزی تیره‌تر از شام غم باشد مرا
در دل روشن صفای صبحدم باشد مرا
نی افسرده‌ای هنگام از رهی معیری غزل - جلد چرم 7
1. نی افسرده‌ای هنگام گل روید ز خاک من
که برخیزد از آن نی ناله‌های دردناک من
بی‌روی تو راحت از رهی معیری غزل - جلد چرم 8
1. بی‌روی تو راحت ز دل زار گریزد
چون خواب که از دیده بیمار گریزد
به سوی ما گذار مردم از رهی معیری غزل - جلد چرم 9
1. به سوی ما گذار مردم دنیا نمی‌افتد
کسی غیر از غم دیرین به یاد ما نمی‌افتد
نسیم وصل به افسردگان از رهی معیری غزل - جلد چرم 10
1. نسیم وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
بهار تازه به برگ خزان چه خواهد کرد؟
زلف و رخسار تو از رهی معیری غزل - جلد چرم 11
1. زلف و رخسار تو ره بر دل بی‌تاب زنند
رهزنان قافله را در شب مهتاب زنند
ز کینه دور بود از رهی معیری غزل - جلد چرم 12
1. ز کینه دور بود سینه‌ای که من دارم
غبار نیست بر آیینه‌ای که من دارم