چون زلف توام جانا در عین پریشانی از رهی معیری غزل 1
1. چون زلف توام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی‌سروسامانی
اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام از رهی معیری غزل 1
1. اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام
خارم ولی به سایهٔ گل آرمیده‌ام
ساقی بده پیمانه‌ای زآن می که بی‌خویشم کند از رهی معیری غزل 3
1. ساقی بده پیمانه‌ای زآن می که بی‌خویشم کند
بر حسن شورانگیز تو عاشق‌تر از پیشم کند
با دل روشن در این ظلمت‌سرا افتاده‌ام از رهی معیری غزل 4
1. با دل روشن در این ظلمت‌سرا افتاده‌ام
نور مهتابم که در ویرانه‌ها افتاده‌ام
نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی از رهی معیری غزل 5
1. نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
نه بر مژگان من اشکی نه بر لب‌های من آهی
این سوز سینه شمع شبستان نداشته است از رهی معیری غزل 6
1. این سوز سینه شمع شبستان نداشته است
وین موج گریه سیل خروشان نداشته است
آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم از رهی معیری غزل 7
1. آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم
بی‌تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم
نه به شاخ گل نه بر سرو چمن پیچیده‌ام از رهی معیری غزل 8
1. نه به شاخ گل نه بر سرو چمن پیچیده‌ام
شاخه تاکم به گرد خویشتن پیچیده‌ام
همچو نی می‌نالم از سودای دل از رهی معیری غزل 9
1. همچو نی می‌نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
در پیش بی‌دردان چرا فریاد بی‌حاصل کنم از رهی معیری غزل 10
1. در پیش بی‌دردان چرا فریاد بی‌حاصل کنم
گر شکوه‌ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم
نداند رسم یاری بی‌وفا یاری که من دارم از رهی معیری غزل 11
1. نداند رسم یاری بی‌وفا یاری که من دارم
به آزار دلم کوشد دل‌آزاری که من دارم