زلف و رخ یار مبتلا از ابوالحسن فراهانی رباعی 2

1 نظام دین و دینا قره العین رسول الله که اندر رای رفعت آفتابی بود و گردونی

2 به صد افسون به دست آورده بودش عالم فانی اجل ناگاه در خواب عدم کردش به افسونی

1 ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای وز بهر خلاص حیله انگیخته ای

2 گه در سر زلف یار و گه در بر من هرجا هستی به مویی آویخته ای

1 دیوار و در آلوده به خون جگرم کرد هجران تو شرمنده دیوار و درم کرد

2 از لذت زخم آن مژه محرومی ما خواست زان بیش که شمشیر زند بی خبرم کرد