ز فتراک‌سوار من چه معراجی از اهلی شیرازی غزل 74

1 ز فتراک‌سوار من چه معراجی است آهو را سر آن آهویی گردم که قران می‌شود او را

2 نکوخویی ز خوبان رشک عاشق بار می‌رود از آن نیکویان دل می‌دهم خوبان بدخو را

3 به محراب دعا ابروی او می‌جویم و چون من دعاگویی‌ست در هر گوشه آن محراب ابرو را

4 کنون سختست محرومی که بعد از آشنایی‌ها سر بیگانگی با من بود آن سرو دلجو را

5 از آن یوسف چو یعقوبم کجا روشن شود دیده که بویی هم دریغ آید ز من آن عنبرین‌بو را

6 دل من گر پریشان شد مبادا زلفش آشفته سر چوگان سلامت باد اگر زخمی رسد گو را

7 به یاد وصل او اهلی مکن افغان که در بزمش ملک چون درنمی‌گنجد که یاد آرد سگ کو را