زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست
2 تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان بگشود نافه‌ایُّ و دَرِ آرزو ببست
3 شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست
4 ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت این نقش‌ها نگر، که چه خوش در کدو ببست
5 یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم با نعره‌های قُلقُلش اندر گلو ببست
6 مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع بر اهل وجد و حال، درِ های و هو ببست
7 حافظ! هر آن که عشق نَورزید و وصل خواست احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست
معنی شعر:
با پریشان فکری و تزلزل اراده ، همه درها را به روی خود بسته ای و رفع مشکلات و سختی های به تو روی آورده اند. با صر و استقامت و توکل به خدا آن مشکلات رفع می شود و راه سعادت و موفقیت بر تو هموار می گردد. پس تا دیر نشده به خود بیا و یاس و ناامیدی را از خود دور بساز