1 ز هجر سوخته شد جان من سپند تو باد دلم همیشه اسیر خم کمند تو باد

2 دریغ باشد جولان تو سنت بر خاک سواد دیده بساط سم سمند تو باد

3 چو هندوان که به سوی درخت سجده برند نماز من به سوی قامت بلند تو باد

4 جراحت تو که بیدرد ذوق من بشناخت دوای سینه عشاق دردمند تو باد

5 اگر چه من به رخت همچو چشم بردوزم هزار همچو منی سوخته سپند تو باد

6 دلم که خوان خلیلش به چشم درناید طفیلی مگسان لب چو قند تو باد

7 گه از گهی سخن تلخ عیش خسرو را گذشته بر لب شیرین نوش خند تو باد