زر به باران ده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1496

1 زر به باران ده که تا جان را بری ور زرت باشد بشو از جان بری

2 سلطنت خواهی سر و زر را بباز سلطنت خود نیست کار سرسری

3 بگذر از یاساق و راه شرع گیر گر به ایمان تابع پیغمبری

4 پای همت بر سر دنیا بکوب تا بر آری دست و پای سروری

5 نو عروسانند فکر بکر من خوشترند از لعبتان بربری

6 گر بیابی حبه ای از قند ما گنج قارون را به یک جو نشمری

7 همچو سید تخم نیکی را بکار گر همی خواهی که از خود برخوری