ز لعلت زکاتی شکر می‌ستاند از عطار نیشابوری غزل 290

1 ز لعلت زکاتی شکر می‌ستاند ز رویت براتی قمر می‌ستاند

2 به یک لحظه چشمت ز عشاق صد جان به یک غمزهٔ حیله‌گر می‌ستاند

3 سزد گر ز رشک نظر خون شود دل که داد از جمالت نظر می‌ستاند

4 خطت طوطی است آب حیوانش در بر کزان آب حیوان شکر می‌ستاند

5 زهی ترکتازی که لوح چو سیمت خطی سبزم آورد و زرمی‌ستاند

6 مرا نیست زر چون دهم زر ولیکن دهم در عوض جان اگر می‌ستاند

7 مرا گفت جان را خطر نیست زر ده که چشمم زر بی‌خطر می‌ستاند

8 اگرچه لبت خشک و چشمت تر آمد مخور غم که زر خشک و تر می‌ستاند

9 عیار از رخ زرد عطار دارد زری کان بت سیم‌بر می‌ستاند