زاهد، مرا که بیدل و دین آفریده اند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 زاهد، مرا که بیدل و دین آفریده اند عیبم چه میکنی که چنین آفریده اند
2 روی تو بود قبله گه آسمانیان روزی که آسمان و زمین آفریده اند
3 آه این چه قسمتست که هر محنتی که هست از بهر عاشقان حزین آفریده اند
4 هرگز زمهر چرخ ندیدیم غیر کین مهر سپهر را پی کین آفریده اند
5 اهلی ز گفتگو نتواند خموش شد چون بلبلش برای همین آفریده اند
6 خلوت تیره اهلی که تو دوزخ شمری خوش بهشتی است اگر خلق عذابش ندهند
دیدگاه‌ها **