ز من چو دل ربودی رفت از امیرخسرو دهلوی غزل 1116

1 ز من چو دل ربودی رفت جان نیز که در دل داشت شوقت این و آن نیز

2 ز یاقوت لبت ما را طمعهاست کز او زنده ست جان و هم روان نیز

3 رقیبت را مده دشنام ازان لب که دل را سخت می آید، روان نیز

4 سر پا بوس تو تنها نه دل راست که مشتاق است جان ناتوان نیز

5 دلی بودم، شد آن پابند زلفت نمی یابم ازو نام و نشان نیز

6 تعالی الله چه تنگ است آن دهانت؟ که فکر آنجا نمی گنجد، گمان نیز

7 غمت، خسرو چه گوید آشکارا که نتوان گفت راز تو نهان نیز