1 ز دوری تو چو خونابه من افزون شد مرنج ز اشک من ار آستانت گلگون شد

2 به گرد کوی تو مردم، نگفتیم که سگی فتاده بود درین کوی، حال او چون شد

3 بکش به ناز جهانی که شکل و شوخی تو نه کم ز فتنه دهر و بلای گردون شد

4 کرشمه چند کنی، یک نظر به گوشه چشم بدین طرف که جگرهای بیدلان خون شد

5 به خون دیده نوشتم چو قصه دل خویش درست نسخه ای از داستان مجنون شد

6 تو پای پیش نهادی به ره که بخرامی به پای پس زدن خسته صبر بیرون شد

7 خیال خنده تست این نه گریه خسرو که چشمهاش چنین پر ز در مکنون شد