ز بهر کلبه عاشق دلا مجوی از اهلی شیرازی غزل 918

1 ز بهر کلبه عاشق دلا مجوی چراغ که شمع مجلس او بس بود فتیله داغ

2 دل از چمن نگشاید اسیر عشق ترا که پیش بلبل عاشق قفس نماید باغ

3 به جرعه یی بزن آبی بر آتشم که رسید ز سینه بوی کبابم ز شوق می بدماغ

4 رقیب اگرچه عزیزست و ما چنین خواریم روا مدار که بلبل جفا کشد از زاغ

5 بنه به کنج لحد دل ز سوز غم اهلی گرت هوس کند آسودگی و کنج فراغ

6 اهلی به هوای شکرین لعل لب دوست طوبی صتم فاتحه خوان از سر اخلاص