سوگند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2998

1 سوگند خورده‌ای که از این پس جفا کنی سوگند بشکنی و جفا را رها کنی

2 امروز دامن تو گرفتیم و می‌کشیم تا کی بهانه گیری و تا کی دغا کنی

3 می‌خندد آن لبت صنما مژده می‌دهد کاندیشه کرده‌ای که از این پس وفا کنی

4 بی تو نماز ما چو روا نیست سود چیست آنگه روا شود که تو حاجت روا کنی

5 بی بحر تو چو ماهی بر خاک می‌طپیم ماهی همین کند چو ز آبش جدا کنی

6 ظالم جفا کند ز تو ترساندش اسیر حق با تو آن کند که تو در حق ما کنی

7 چون تو کنی جفا ز کی ترساندت کسی جز آنک سر نهد به هر آنچ اقتضا کنی

8 خاموش کم فروش تو در یتیم را آن کش بها نباشد چونش بها کنی