ای چشم نیم‌خواب تو از از خواجوی کرمانی غزل 51

1 ای چشم نیم‌خواب تو از من ربوده خواب وی زلف تابدار تو بر مه فکنده تاب

2 بر مه فکنده برقع شبرنگ روز پوش مه را که دید ساخته از تیره شب نقاب

3 روزم شبست بیتو و چون روز روشنست کان لحظه شب بود که نهان باشد آفتاب

4 خورشید را بروی تو تشبیه چون کنم کو همچو بندگان دهدت بوسه بر جناب

5 بر روی چون مه ار چه بتابی کمند زلف باری به هیچ روی ز من روی بر متاب

6 گفتم مگر بخواب توان دیدنت ولیک دانم که خواب را نتوان دید جز بخواب

7 یک ساعتم از آن لب میگون شکیب نیست سرمست را شکیب کجا باشد از شراب

8 چشمم بقصد ریختن خون دل مقیم افکنده است چون سر زلفت سپر بر آب

9 در آرزوی روی تو خواجو چو بیدلان هر شب بخون دیده کند آستین خضاب