1 اگر باشگونه بود پیرهن بود حاجت برکشیدن زتن

1 زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد خال تو را نقطهٔ آن جیم کرد

2 وآن دهن تنگ تو گویی کسی دانگکی نار به دو نیم کرد

1 ای خواجه، این همه که تو بر می‌دهی شمار بادام ترّ و سیکی و بهمان و باستار

2 مار است این جهان و جهانجوی مارگیر از مارگیر مار برآرد همی دمار

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار