راه گم کرده و با رویی چو ماه آمدهای از شهریار گزیدهٔ غزلیات 127
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 راه گم کرده و با رویی چو ماه آمدهای مگر ای شاهد گمراه به راه آمدهای
2 باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه گر به پرسیدن این بخت سیاه آمدهای
3 کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز حذر ای آینه در معرض آه آمدهای
4 از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا خاکپای تو شوم کاین همه راه آمدهای
5 چه کنی با من و با کلبه درویشی من تو که مهمان سراپرده شاه آمدهای
6 میتپد دل به برم با همه شیر دلی که چو آهوی حرم شیرنگاه آمدهای
7 آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید به سلام تو که خورشید کلاه آمدهای
8 شهریارا حرم عشق مبارک بادت که در این سایه دولت به پناه آمدهای
