شهریار

شهریار

شهریار
شهریار

راه گم کرده و با رویی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 127

گزیدهٔ غزلیات 127 ام از 190 گزیدهٔ غزلیات
خانه / شهریار / گزیدهٔ غزلیات شهریار / گزیدهٔ غزلیات شماره 127

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای

🌙 حالت شب
شماره بیت
اندازه متن
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8

1 راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای مگر ای شاهد گمراه به راه آمده‌ای

2 باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه گر به پرسیدن این بخت سیاه آمده‌ای

3 کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز حذر ای آینه در معرض آه آمده‌ای

4 از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده‌ای

5 چه کنی با من و با کلبه درویشی من تو که مهمان سراپرده شاه آمده‌ای

6 می‌تپد دل به برم با همه شیر دلی که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده‌ای

7 آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید به سلام تو که خورشید کلاه آمده‌ای

8 شهریارا حرم عشق مبارک بادت که در این سایه دولت به پناه آمده‌ای

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای

شاعر شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای چه کسی است ؟

شاعر شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای شهریار می باشد.

شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای چیست ؟

قالب شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای گزیدهٔ غزلیات است

مضمون اصلی شعر راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, غمگین, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, غمگین, مرگ, می‌نوشی است.
شهریار

راه گم کرده و با رویی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 127

گزیدهٔ غزلیات 127 ام از 190 گزیدهٔ غزلیات
بنر