ماه را در مشک پنهان کرده‌ای از عطار نیشابوری غزل 740

1 ماه را در مشک پنهان کرده‌ای مشک را بر مه پریشان کرده‌ای

2 چشم عقل دوربین را روز و شب بر جمال خویش حیران کرده‌ای

3 از شکنج زلف رستم افکنت هر زمان صد گونه دستان کرده‌ای

4 دام مشکین است زلف عنبرینت دام مشکین عنبر افشان کرده‌ای

5 من دل و جان خوانمت از جان و دل تو چنین قصد دل و جان کرده‌ای

6 یوسف عهدی کزان چاه چو سیم پوست بر من همچو زندان کرده‌ای

7 گفتمت بردی به بازی دل ز من این خصومت باز بازان کرده‌ای

8 چشم تو می‌گوید از تو خامشی کین چنین بازی فراوان کرده‌ای

9 در صفات حسن خود عطار را تا که جان دارد ثناخوان کرده‌ای