گرد ماه از مشک چنبر کرده‌ای از خواجوی کرمانی غزل 927

1 گرد ماه از مشک چنبر کرده‌ای ماه را از مشک زیور کرده‌ای

2 شام شبگون قمرفرسای را سایبان مهر انور کرده‌ای

3 در شبستان عبیرافشان زلف شمع کافوری ز رخ بر کرده‌ای

4 از چه رو بستان‌سرای خلد را منزل هندوی کافر کرده‌ای

5 روز را در سایهٔ شب برده‌ای شام را پیرایهٔ خور کرده‌ای

6 لعل دُرپاش زمردپوش را پرده‌دار عقد گوهر کرده‌ای

7 تا به دست آورده‌ای طغرای حسن ملک خوبی را مسخر کرده‌ای

8 ای مه آتش‌عذار آن آب خشک کآبگیر آتش تر کرده‌ای

9 بر کفم نه گرچه خون جان ماست آنکه در نصفی و ساغر کرده‌ای

10 جان خواجو را ز جعد عنبرین هر زمان طوقی معنبر کرده‌ای