عالمی را تو به شوخی دل و جان سوخته‌ای
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 عالمی را تو به شوخی دل و جان سوخته‌ای ای پسر این همه شوخی ز که آموخته‌ای
2 با دل زار مرا باز بسوزی بچه رنگ که چو گل چهره به صد رنگ بر افروخته‌ای
3 چشم من چون نگرد بی‌تو جمال دگران که از آن سوزن مژگان نظرم دوخته‌ای
4 همه آفاق خریدار تو زانند که تو یوسف خود به زر ناسره بفروخته‌ای
5 عاشق سوخته پروانه شد ای بلبل مست تو چو سوسن به زبان عاشق دل‌سوخته‌ای
6 اهلی از دانه اشکی چه غم از دل برود با چنین خرمن غم‌ها که تو اندوخته‌ای
ادامه توضیحات شاعر