هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2966

1 هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی ای خواجه خانه بازآ بی‌گاه شد کجایی

2 برگ قفس نداری جز ما هوس نداری یکتا چو کس نداری برخیز از دوتایی

3 جان را به عشق واده دل بر وفای ما نه در ما روی تو را به کز خویشتن برآیی

4 بگذر ز خشک و از تر بازآ به خانه زوتر از جمله باوفاتر آخر چه بی‌وفایی

5 لطفت به کس نماند قدر تو کس نداند عشقت به ما کشاند زیرا به ما تو شایی

6 گر چشم رفت خوابش از عاشقی و تابش بر ما بود جوابش ای جان مرتضایی

7 گر شاه شمس تبریز پنهان شود به استیز در عشق او تو جان بیز تا جان شوی بقایی