ای سر کشیده از من، سر از امیرخسرو دهلوی غزل 281

1 ای سر کشیده از من، سر کشم به پیشت گر از طریق خویشی بینم از آن خویشت

2 ماییم و غنچه دل موقوف بند عشقت کو باد تا بگوید احوال من به پیشت

3 نتوان به شرح دادن با صد جریده گل حسنی ز وصف رویت، وصفی ز شرح پیشت

4 تا داده از لب تو دل را گل انگبینی زنبور جان من شد مژگان همچو نیشت

5 چون بینمت به ناگه، خواهم که جای سازم در سینه فگارم اندر درون ریشت

6 لطفی به بنده خسرو از تیر غمزه تو آماج کرد سینه، بیرون نشد ز کیشت