تو آفتابی و تا ذره یی ز من از اهلی شیرازی غزل 271

1 تو آفتابی و تا ذره یی ز من باقی است مرا هوای تو ایشمع انجمن باقی است

2 چراغ وصل گر از مهر می کنی روشن بیا بیا که هنوز آتشی ز من باقی است

3 بنای میکده طوفان عشق کند ولی هنوز آتش سودای برهمن باقی است

4 کنون به گشت چمن باغبان درم بگشای که گل برفت و خس و خار در چمن باقی است

5 ز جور زلف تو اهلی سخن دراز نکرد وگر مجال حکایت بود سخن باقی است

6 خوش از آنکه از رخ آن بت هزار عاشق مست بیک نظاره که می کرد برهمن می گشت

7 خوش آنکه گاه تبسم هزار چون اهلی فدای آن لب شیرین و آن دهن می گشت