تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2548

1 تو استظهار آن داری که رو از ما بگردانی ولی چون کعبه برپرد کجا ماند مسلمانی

2 تو سلطانی و جانداری تو هم آنی و آن داری مشوران مرغ جان‌ها را که ایشان را سلیمانی

3 فلک ایمن ز هر غوغا زمین پرغارت و یغما ولیکن از فلک دارد زمین جمع و پریشانی

4 زمین مانند تن آمد فلک چون عقل و جان آمد تن ار فربه وگر لاغر ز جان باشد همی‌دانی

5 چو تن را عقل بگذارد پریشانی کند این تن بگوید تن که معذورم تو رفتی که نگهبانی

6 عنایت‌های تو جان را چو عقل عقل ما آمد چو تو از عقل برگردی چه دارد عقل عقلانی

7 شود یوسف یکی گرگی شود موسی چو فرعونی چو بیرون شد رکاب تو سرآخر گشت پالانی

8 چو ما دستیم و تو کانی بیاور هر چه می‌آری چو ما خاکیم و تو آبی برویان هر چه رویانی

9 تو جویایی و ناجویا چو مغناطیس ای مولا تو گویایی و ناگویا چو اسطرلاب و میزانی