ترش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3098

1 ترش ترش بنشستی بهانه دربستی که ندهم آبت زیرا که کوزه بشکستی

2 هزار کوزه زرین به جای آن بدهم مگیر سخت مرا ز آنچ رفت در مستی

3 تو را که آب حیاتی چه کم شود کوزه چه حاجت آید جان و جهان چو تو هستی

4 بیا که روز عزیزست مجلسی برساز ولی چو دوش مکن کز میان برون جستی

5 پریر رفتم سرمست تو به خانه عشق به خنده گفت بیا کز زحیر وارستی

6 هزار جان بفزودی اگر دلی بردی هزار مرهم دادی اگر تنی خستی

7 چرا نگیرم پایت که تاج سرهایی چرا نبوسم دستت که صاحب دستی

8 دلا میی بستان کز خمارها برهی چنین بتی بپرست ای صنم چو بپرستی

9 برو دلا به سعادت به سوی عالم دل به شکر آنک به اقبال و بخت پیوستی

10 خموش باش اگر چه که جمله سیمبران به آب زر بنویسند هر چه گفتستی

11 ضیای حق و امام الهدی حسام الدین مجیر خلق به بالای روح از این پستی