باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2475

1 باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای دست جفا گشاده‌ای پای وفا کشیده‌ای

2 دوش ز درد دل مها تا به سحر نخفته‌ام ز آنک تو مکر دشمنان در حق من شنیده‌ای

3 ای دم آتشین من خیز تویی گواه دل ای شب دوش من بیا راست بگو چه دیده‌ای

4 آینه‌ای خریده‌ای می‌نگری به روی خود در پس پرده رفته‌ای پرده من دریده‌ای

5 عقل کجا که من کنون چاره کار خود کنم عقل برفت یاوه شد تا تو به من رسیده‌ای

6 لعبت صورت مرا دوخته‌ای به جادوی سوزن‌های بوالعجب در دل من خلیده‌ای

7 بر در و بام دل نگر جمله نشان پای توست بر در و بام مردمان دوش چرا دویده‌ای

8 هر کی حدیث می‌کند بر لب او نظر کنم از هوس دهان تو تا لب کی گزیده‌ای

9 تهمت دزد برنهم هر کی دهد نشان تو کاین ز کجا گرفته‌ای وین ز کجا خریده‌ای