با قبای آل چون برقی بمیدان از اهلی شیرازی غزل 1306

1 با قبای آل چون برقی بمیدان تاختی در صف چابک سواران آتشی انداختی

2 آمدی با روی چون گل در صف بازار حسن صد چو یوسف را بخوبی بنده خود ساختی

3 سوخت مارا جلوه های خوبیت هر گه که تو رخ چو گل افروختی قد همچو سرو افراختی

4 گرچه بودم مجلس افروز سگت عمری چو شمع تا نمردم جان من قدر مرا نشناختی

5 اهلی دلخسته هرگه حال خود گوید ترا یکسخن نشنیده با حال دگر پرداختی