ای بر گشاده دست به بیداد از اثیر اخسیکتی غزل 137

1 ای بر گشاده دست به بیداد عاشقان بر چرخ میرود ز تو فریاد عاشقان

2 سلطان محنت تو، خرابی همی کند در دل، کدام دل، ستم آباد عاشقان

3 هان، تا من غریب فراموش کی شوم روزی که آیدت بجفا، یاد عاشقان

4 با عاشقان هر آنچه بتر میکند غمت گوئی که در بدی است، به افتاد عاشقان

5 بگسست روز عمر جهانی و هم چنان یک زخمه کم مکن، تو ز بیداد عاشقان

6 در زلف تو نشان ایادی خواجه نیست چون بنده میکنی دل آزاد عاشقان