سرو منی و از دل بستان از امیرخسرو دهلوی غزل 1259

1 سرو منی و از دل بستان خودت خوانم درد منی و از جان درمان خودت خوانم

2 اول به دو صد زاری جان پیشکشت کردم و آنگاه به صد عزت مهمان خودت خوانم

3 مهمانت چه خوانم من نه خضر نه عیسی تا بر آب خودت جویم، بر خوان خودت خوانم

4 هر چند که جان من دید از تو جفایی چند با این دل همه درد دل جانان خودت خوانم

5 هر لحظه مرا با دل جنگی ست در این معنی کو زان خودت گوید، من زان خودت خوانم

6 از بس که نمی ارزم نزد تو به کشتن هم قربان شوم ار گویی «قربان خودت خوانم »

7 از گونه روی خود ارزد همه شب خسرو زین پس که اگر گویی سلطان خودت خوانم