اینت گم گشته دهانی که از عطار نیشابوری غزل 30

1 اینت گم گشته دهانی که توراست وینت نابوده میانی که توراست

2 از دو چشم تو جهان پرشور است اینت شوریده جهانی که توراست

3 جادوان را به سخن خشک کنی خه زهی چرب‌زبانی که توراست

4 آخر این ناز تو هم در گذرد چند مانده است زمانی که توراست

5 گفتی از من شکری باید خواست اینت آشفته دهانی که توراست

6 چون بهای شکرت صد جان است چه کنم نیمهٔ جانی که توراست

7 مده ای ماه کسی را شکری که شکر هست زبانی که توراست

8 خط معزولی حسن تو دمید سست ازآن گشت عنانی که توراست

9 قیر شد گرد رخت غالیه گون خطت از غالیه دانی که توراست

10 چون خط او بدمد ای عطار کم شود آه و فغانی که توراست