ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3019

1 ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی جان مرا خوش بکش این نفس ار می‌کشی

2 کشتن شیرین و خوش خاصیت دست توست زانک نظرخواه را تو به نظر می‌کشی

3 هر سحری مستمر منتظرم منتظر زانک مرا بیشتر وقت سحر می‌کشی

4 جور تو ما را چو قند راه مدد درمبند نی که مرا عاقبت بر سر در می‌کشی

5 ای دم تو بی‌شکم ای غم تو دفع غم ای که تو ما را به دام همچو شرر می‌کشی

6 هر دم دفعی دگر پیش کنی چون سپر تیغ رها کرده‌ای تو به سپر می‌کشی