ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 86

1 ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا پیوسته چنین بادا چون شیر و شکر با ما

2 ای چرخ تو را بنده وی خلق ز تو زنده احسنت زهی خوابی شاباش زهی زیبا

3 دریای جمال تو چون موج زند ناگه پرگنج شود پستی فردوس شود بالا

4 هر سوی که روی آری در پیش تو گل روید هر جا که روی آیی فرشت همه زر بادا

5 وان دم که ز بدخویی دشنام و جفا گویی می‌گو که جفای تو حلواست همه حلوا

6 گر چه دل سنگستش بنگر که چه رنگستش کز مشعله ننگستش وز رنگ گل حمرا

7 یا رب دل بازش ده صد عمر درازش ده فخرش ده و نازش ده تا فخر بود ما را