تو همچو صبحی و من شمع خلوت از حافظ شیرازی غزل 330

1 تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

2 چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم

3 بر آستان مرادت گشاده‌ام در چشم که یک نظر فکنی خود فکندی از نظرم

4 چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک الله که روز بی‌کسی آخر نمی‌روی ز سرم

5 غلام مردم چشمم که با سیاه دلی هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم

6 به هر نظر بت ما جلوه می‌کند لیکن کس این کرشمه نبیند که من همی‌نگرم

7 به خاک حافظ اگر یار بگذرد چون باد ز شوق در دل آن تنگنا کفن بدرم