1 توئی جانا که عین هر وجودی به خوبی دل ز خود هم خود ربودی

2 نبود این بود و بودی عین وحدت نمودی کثرت از وحدت که بودی

3 جان صورت و معنی عیان شد چو بند برقع پنهان گشودی

4 به چشم خود بدیدی حسن خود را جمال خود در آئینه نمودی

5 چو تو با شمع خود رازی بگفتی چه گویم آنچه خود گفتی شنودی

6 ز جود او وجود جمله موجود عجب تو خود وجود عین جودی

7 وجود هر دو عالم نزد سید نباشد جز وجود فی وجودی