تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1143

1 تو شاخ خشک چرایی به روی یار نگر تو برگ زرد چرایی به نوبهار نگر

2 درآ به حلقه رندان که مصلحت اینست شراب و شاهد و ساقی بی‌شمار نگر

3 بدانک عشق جهانی است بی‌قرار در او هزار عاشق بی‌جان و بی‌قرار نگر

4 چو دررسی تو بدان شه که نام او نبرم به حق شاهی آن شه که شاهوار نگر

5 چو دیده سرمه کشی باز رو از این سو کن بدین جهان پر از دود و پرغبار نگر

6 هزار دود مرکب که چیست این فلکست غبار رنگ برآرد که سبزه زار نگر

7 نگه مکن تو به خورشید چونک درتابد به گاه شام ورا زرد و شرمسار نگر

8 چو ماه نیز به دریوزه پر کند زنبیل ز بعد پانزده روزش تو خوار و زار نگر

9 بیا به بحر ملاحت به سوی کان وصال بدان دو غمزه مخمور یار غار نگر

10 چو روح قدس ببوسید نعل مرکب او ز نعل نعره برآمد که حال و کار نگر

11 اگر نه عفو کند حلم شمس تبریزی تو روح را ز چنین یار شرمسار نگر