تو که روزت به نشاط دل از امیرخسرو دهلوی غزل 728

1 تو که روزت به نشاط دل و جان می گذرد شب، چه دانی، که مرا بی تو چسان می گذرد؟

2 آب خوش می خورد این خلق ز سیل چشمم بس که دل سوخته زان آب روان می گذرد

3 قامتت راست چو تیر است و عجایب تیری که ز من دور و مرا در دل و جان می گذرد

4 ناوک چشم توام می کشد و غیرت هم که چرا در دل و جان دگران می گذرد؟

5 باش از من شنو، ای جان، غم دل چند خوری جان، دل این است که ما را به زبان می گذرد

6 دل گم کرده همی جوید خلقی در خاک اندر ان راه که آن سرو روان می گذرد

7 سوز جانهاست، مبادا که رسد در گوشت ناله ها کز دل خسرو به دهان می گذرد