ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3170

1 ای که تو از عالم ما می‌روی خوش ز زمین سوی سما می‌روی

2 ای قفس اشکسته و جسته ز بند پر بگشادی به کجا می‌روی؟

3 سر ز کفن بر زن و ما را بگو که: « ز وطن خویش چرا می‌روی؟ »

4 نی غلطم، عاریه بود این وطن سوی وطنگاه بقا می‌روی

5 چون ز قضا دعوت و فرمان رسید در پی سرهنگ قضا می‌روی

6 یا که ز جنات نسیمی رسید در پی رضوان رضا می‌روی

7 یا ز تجلی جلال قدیم مضطرب و بی‌سر و پا می‌روی

8 یا ز شعاعات جمال خدا مست ملاقات لقا می‌روی

9 یا ز بن خم جهان همچو درد صاف شدی سوی علا می‌روی

10 یا به صفاتی که خموشان کنند خامش و مخفی و خفا می‌روی