همتم شد بلند از جلال الدین محمد مولوی غزل 1757

1 همتم شد بلند و تدبیرم جز به پیش تو من نمی‌میرم

2 تو دهانم گرفته‌ای که خموش تو دهان گیر و من جهان گیرم

3 زان ز عالم ربوده‌ام حلقه که به دست توست زنجیرم

4 پیر ما را ز سر جوان کرده‌ست لاجرم هم جوان و هم پیرم

5 چون گشاد من از کمان تو است راست رو خصم دوز چون تیرم

6 با گشادت چه جای تیر و کمان هر دو را بشکنم بنپذیرم

7 دیدن غیر تو نفاق بود من نه مرد نفاق و تزویرم

8 با من آمیختی چو شکر و شیر چون شکر در گداز از آن شیرم

9 طاقتم طاق شد ز جفتی خویش درمیفکن دگر به تأخیرم

10 درد تأخیر چون برآرد دود بررود تا اثیر تأثیرم