ای برده به آب‌روی آبم از عطار نیشابوری غزل 474

1 ای برده به آب‌روی آبم وز نرگس نیم خواب خوابم

2 تا روی چو ماه تو بدیدم افتاده چو ماهیی ز آبم

3 چون شد خط سبز تو پدیدار بر زرده نشست آفتابم

4 هرگه که به خون خطی نویسی من سر ز خط تو برنتابم

5 هرگه که حدیث وصل گویم دل خون گردد ز اضطرابم

6 از بی نمکی و بی قراری در سیخ جهد که من کبابم

7 وصلت نرسد به دل که از دل تا با جانم خبر نیابم

8 من خاک توام تو گنج حسنی بنمای رخ از دل خرابم

9 در پای فتاده‌ام چو زلفت زین بیش چو زلف خود متابم

10 عطار ز دست شد به یکبار وقت است که کم کنی عذابم