تو ای مه گر چه شوخ و بیوفایی از خیالی بخارایی غزل 358

1 تو ای مه گر چه شوخ و بیوفایی ولی باشد که با ما خوش برایی

2 دلم با تو از آن رو آشنا شد که باشد آشنایی روشنایی

3 اگر حیران نیی در قدّش ای سرو چرا پا در گِل و سر در هوایی

4 مزن ای ماه نو با ابرویش لاف که بسیاری از او کم می نمایی

5 به قدر هرکسی حق تحفه یی داد تو را شاهی خیالی را گدایی