ای دل ز دلبران جهانت از عطار نیشابوری غزل 406

1 ای دل ز دلبران جهانت گزیده باز پیوسته با تو و ز دو عالم بریده باز

2 خورشید کز فروغ جمالش جهان پر است هر روز پیش روی تو بر سر دویده باز

3 هر شب سپهر پردهٔ زربفت ساخته رویت به دست صبح به یکدم دریده باز

4 بدری که در مقابل خورشید آمدست از خجلت رخت به هلالی رسیده باز

5 در پای اسب خیل خیال تو آفتاب زربفت هر شبانگهیی گستریده باز

6 از شوق ابروی و رخ تو ماه ره نورد صد ره تمام گشته و صد ره خمیده باز

7 گر زاهد زمانه ببیند جمال تو از دامن تو دست ندارد کشیده باز

8 چون از برای روی تو خون می‌خورد دلم آن خون از آن نهاد به روی و به دیده باز

9 لعل شکر فروش تو بخشیده یک شکر عطار را ز دست مشقت خریده باز