لعل شیرین تو وصفش بر از خواجوی کرمانی غزل 216

1 لعل شیرین تو وصفش بر شکر باید نوشت مهر رخسار تو شرحش بر قمر باید نوشت

2 ماجرای اشکم از روی تناسب یک بیک مردم دریا نشین را بر گهر باید نوشت

3 هر چه در باب در میخانه چشمم نظم داد گو مغان بر دیر بنویسند اگر باید نوشت

4 ایکه وصف روی زردم در قلم می‌آوری سیم اگر بی وجه می‌باشد بزر باید نوشت

5 خونبهای جان شیرین من شوریده حال برلب یاقوت آن شیرین پسر باید نوشت

6 از میانش چون سر موئی ندیدم در وجود هیچ اگر خواهی نوشتن مختصر باید نوشت

7 هر که گردد کشتهٔ تیغ فراق این داستان برسر خاکش بخوناب جگر باید نوشت

8 و آنچه فرهاد از فراق طلعت شیرین کشید تا بروز حشر بر کوه و کمر باید نوشت

9 شرح خمریات خواجو جز در دردی فروش تا نپنداری که برجای دگر باید نوشت