1 زهی لعل تو در درج منضود عذارت آتش و زلف سیه دود

2 میانت چون تنم پیدای پنهان دهانت چون دلم معدوم موجود

3 مریض عشق را درد تو درمان اسیر شوق را قصد تو مقصود

4 چرا کردی بقول بد سگالان طریق وصل را یکباره مسدود

5 گناه از بنده و عفو از خداوند تمنا از گدا وز پادشه جود

6 فکندی با قیامت وعده وصل خوشا روزی که باشد روز موعود

7 خلاف عهد و قطع مهر و پیوند میان دلبران رسمیست معهود

8 روان کن ای نگار آتشین روی زلالی آتشی زان آب معقود

9 ز من بشنو نوای نغمهٔ عشق که خوش باشد زبور از لفظ داود

10 بود حکمت روان بر جان خواجو که سلطانست ایاز و بنده محمود