1 رویت از غالبه خط بر رخ گلفام کشید ماه نو طره مشکین تو در دام کشید

2 با سر زلف همی خواست کند گستاخی مشک را نافه چنان کشت که در کام کشید

3 روز بازار چمن را به بهایی نستاند لاله از خاک تو، گر چه درمی وام کشید

4 صبح روی تو بدینسان که برآمد امروز تو مبر ظن که چو من سوخته تا شام کشید

5 با وصال تو به یک لحظه فراموش کند هر که جور فلک و محنت ایام کشید

6 دل به کامی برسد از تو هم آخر روزی غصه کار خود از عالم خودکام کشید

7 نام عشق است بلای دل و آخر به جهان سر پس نام برون خسرو بدنام کشید