ای لبت ختم کرده دلبندی از عطار نیشابوری غزل 764

1 ای لبت ختم کرده دلبندی بنده بودن تو را خداوندی

2 آفتاب سپهر رویت را بر گرفته ز ره به فرزندی

3 دیده‌ام آب زندگانی تو من بمیرم ز آرزومندی

4 در غم آب زندگانی تو گر بمیرم به درد نپسندی

5 تا به زلفت دراز کردم دست همچو زلفت به پای افکندی

6 چون به زلف تو دست بگشادیم چون به موییم در فروبندی

7 قلعهٔ آسمان به یک سر موی بگشایی به حکم دلبندی

8 عاشقان چون سپر بیفکندند زره زلف چند پیوندی

9 چون کرشمه کنی به نرگس مست گم شود عقل را خردمندی

10 تا به آزادی آمدی در کار سرو را بن ز بیخ بر کندی

11 بوسه‌ای بی جگر بده آخر چند عطار را جگر بندی