خطت را تا به خون ریزی از خیالی بخارایی غزل 163

1 خطت را تا به خون ریزی نشان شد به شوخی غمزه ات صاحبقران شد

2 دلی کز فتنهٔ زلفت امان یافت ز دست محنت و غم در امان شد

3 شبی اشکم به راهت گرم می رفت همین کآهسته تر گفتم روان شد

4 اگر زاین گونه پا بر رو نهد اشک سبک بر روی ها خواهد گران شد

5 گذشت از دل سپاه غمزه‌ات تیز ولی پیش غمت نقد روان شد

6 خیالی را سر آشفتگی بود چو درپیچید با زلفت همان شد