قد تو به آزادی بر سرو از عطار نیشابوری غزل 176

1 قد تو به آزادی بر سرو چمن خندد خط تو به سرسبزی بر مشک ختن خندد

2 تا یاد لبت نبود گلهای بهاری را حقا که اگر هرگز یک گل ز چمن خندد

3 از عکس تو چون دریا از موج برآرد دم یاقوت و گهر بارد بر در عدن خندد

4 گر کشته شود عاشق از دشنهٔ خونریزت در روی تو همچون گل از زیر کفن خندد

5 چه حیله نهم برهم چون لعل شکربارت چندان که کنم حیله بر حیلهٔ من خندد

6 تو هم‌نفس صبحی زیرا که خدا داند تا حقهٔ پر درت هرگز به دهن خندد

7 من هم‌نفس شمعم زیرا که لب و چشمم بر فرقت جان گرید بر گریهٔ تن خندد

8 عطار چو در چیند از حقهٔ پر درت در جنب چنان دری بر در سخن خندد