ای دل از خویش گذر تا که از خیالی بخارایی غزل 346

1 ای دل از خویش گذر تا که به جایی برسی وز در صدق درآ تا به صفایی برسی

2 تا نبندی به قبول نفس اوّل کمری نیست ممکن که تو چون نی به نوایی برسی

3 گر به همراهی دردش قدمی پیش نهی زود باشد که به تشریف دوایی برسی

4 چست برخیز چو ذرّه به طلب رقص کنان تا که در حضرت خورشید لقایی برسی

5 این خیالی ست خیالی که به سر منزل قرب بی قبول نظرِ راهنمایی برسی