ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2565

1 ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی ما تلخ شدیم و تو در کان شکر رفتی

2 نوری که بدو پرد جان از قفس قالب در تو نظری کرد او در نور نظر رفتی

3 رفتی تو از این پستی در شادی و در مستی آن سوی زبردستی گر زیر و زبر رفتی

4 مانند خیالی تو هر دم به یکی صورت زین شکل برون جستی در شکل دگر رفتی

5 امروز چو جانستی در صدر جنانستی از دور قمر رستی بالای قمر رفتی

6 اکنون ز تن گریان جانا شده‌ای عریان چون ترک کله کردی وز بند کمر رفتی

7 از نان شده‌ای فارغ وز منت خبازان وز آب شدی فارغ کز تف جگر رفتی

8 نانی دهدت جانان بی‌معده و بی‌دندان آبی دهدت صافی زان بحر که دررفتی

9 از جان شریف خود وز حال لطیف خود بفرست خبر زیرا در عین خبر رفتی

10 ور ز آنک خبر ندهی دانم که کجاهایی در دامن دریایی چون در و گهر رفتی

11 هان ای سخن روشن درتاب در این روزن کز گوش گذر کردی در عقل و بصر رفتی