1 چشم تو خفته ایست که در خواب می رود زلف تو آفتی ست که در تاب می رود

2 هندوی سنبل تو چه دزد دلاور است؟ کو شب به روشنایی مهتاب می رود

3 هر دم ز شور پسته شیرین تو مرا دامن پر از سرشک چو عناب می رود

4 گشتم در آب دیده چنان غرق کاین زمان صد نیزه برتر از سر من آب می رود

5 ساقی عنان سرکش گلگون کشیده دار کاین بادپای عمر به اشتاب می رود

6 ما را ز طاق ابروی جانان گریز نیست زاهد اگر به گوشه محراب می رود

7 خسرو چو گشت معتکف آستان دوست هرگز به طعن دشمن ازین باب می رود؟